Obruni, obruni!

‘Nooit! Nooit van m’n leven!’
Jolien rent woedend de woonkamer uit en hard stampend loopt ze de trap op. De slaapkamerdeur knalt achter haar dicht en ze laat zich languit op haar bed vallen. Ineens komen de tranen. Ze begraaft haar hoofd in haar kussen en snikt het uit. Daarnet was ze kwaad. Echt kwaad. Nu kan ze alleen nog maar huilen en voelt ze zich ontzettend wanhopig. Verhuizen, hoe komen haar ouders erop? En dan niet gewoon naar een andere stad. Nee, natuurlijk niet! Een verhuizing naar Ghana, Afrika!

De eerste weken heeft Jolien het zwaar. Het kost haar moeite om zich aan te passen aan de Ghanese cultuur en gewoontes en ze mist haar vertrouwde wereldje in Nederland. Dat verandert snel, als ze de Nederlandse Mari leert kenen. Samen met haar Ghanese man heeft Mari een weeshuis. Vanaf het eerste moment weten de kinderen Joliens hart te veroveren. Vooral het vierjarige weesje Rebecca neemt een speciaal plekje bij haar in. Van Mari leert ze veel over de Ghanese cultuur en het land. Hoewel ze vreselijk tegen Ghana opzag, wordt het een jaar om nooit te vergeten. De bijzondere ervaringen volgen elkaar in een snel tempo op. Zo reist ze naar het noorden, viert ze haar verjaardag en krijgt ze zelfs haar eigen baby…